2012

Oldehove Leeuwarden

De eerste week verblijf ik nog bij mijn vader in Nederland. Natuurlijk moet ik nog de nodige boodschappen doen in Leeuwarden. Tegenover de Oldehove heb ik een jaar gewerkt bij een verzekeringsmaatschappij in begin jaren '70. Ben er trouwens nog nooit bovenop geweest. Zou ik toch eens moeten doen als ik weer in Nederland ben. En dan staat op de Nieuwstad in Leeuwarden een voorbeeld van het mooiste paard wat ik ooit gezien heb, het Friese paard. Griet Wiersma zingt er over: Frysk hynder sa grut en fier. Het is een trots paard. Ik mag ze graag zien lopen.

2x Ús heit Nieuwstad
Leeuwarden

Atatürk House

Op 25 januari kom ik op omzwervingen in de stad uit bij het Atatürk huis. Toegang is gratis en ze hebben het huis zo gelaten als toen Atatürk het bezocht. In de verschillende kamers, die per thema zijn ingedeeld, krijgt men een beeld van de toenmalige klederdracht, uniformen en hoe men leefde.
Op 22 Maart is de eerste tour. Begin april 2 á 3 touren in de week en de derde week van April weer 3 touren tot en met eind oktober.
Eind maart bezoek ik de rode toren, de scheepswerf en het arsenaal. Dat volledig is gerestaureerd.

De rode toren

Scheepswerf

Werf van binnen

Op 31 Maart huren we een auto en gaan met zijn drietjes zaken regelen in Antalya en rijden daarna door naar Kemer. Weinig te beleven om deze tijd. Maar 25 km verder is de kabelbaan naar de berg Olympos. De Teleferik. Wie weet is het de moeite waard om hier een tour naar toe te organiseren. We moeten het maar eens bekijken. De berg op, betekent in de regel dat het kouder is. Dus uit voorzorg had ik een vest meegenomen. Op de bergen hangt een dikke mist en als we uit de kabelbaan stappen is het er min 1 graad Celsius. Er ligt nog 4 meter sneeuw.

Teleferik

De kabelbaan

4 meter sneeuw

In April krijgen we een verzoek om met een groep kinderen mee te gaan naar Side en de waterval van Manavgat. De eigenaar van de bussen is benaderd of hij iemand kent, die de kinderen in het Engels iets van Side kan vertellen, op een guided tour. Ze noemen mij de Side-expert, dus worden wij benaderd. Ze verstaan Engels. Het is georganiseerd door een leraar uit Manavgat, die kontakt heeft met leraren/leraressen van Turkse afkomst in het buitenland. We hebben 2 Poolse leraressen met 5 kinderen. 1 jongen en 4 meisjes. Dit is de try-out. In Side krijgen ze een guided tour langs al de ruines, bezoeken de Apollo tempel, het theater en het museum en later nog de waterval van Manavgat.

Overblijfsel Grieks theater

Theater Side

Museum Side

Annita en ik

Een week later krijgen we een groep van 32 kinderen en leraren/leraressen uit Bulgarije, Italie, Londen en Mallorca. De jongste is 8 jaar.In het theater zingt de leraar van Mallorca een aria....in één woord geweldig! Beide keren is het op een woensdag. Als we de tweede woensdag's-avonds maar 4 mensen voor de KAS-tour krijgen belist Mehmet Ali, dat we ze naar de concurrent sturen en de volgende dag weer met de kinderen mee gaan, dit keer voor de Alanya tour.

Die 32 kinderen

We bellen de eigenaar van de bussen op om niet verder te zoeken naar een Engels sprekende gids. Als ik 's-morgens in het hotel kom en roep: Raad eens wie er vandaag met jullie op tour gaat, gaat er een gejuich op. De dag kan al niet meer stuk. Ik heb de avond tevoren de informatie van het kasteel nog eens doorgelezen. Komt helemaal goed. In die tweede week, kom ik in Oba bij Horizon apart om 4 Nederlanders op te halen. Ik loop naar de ingang toe en van de andere kant komt Annita naar beneden. Ze komt uit Veenwouden, het dorp waar ik 25 jaar gewoond heb. We konden altijd goed met elkaar overweg en maakte vaak een praatje als we mekaar tegen kwamen. We staan beiden versteld en inderdaad gaan ze die dag met zijn viertjes met mij mee. Op 30 mei hebben we een pas getrouwd stel in de bus. Je kunt het zien aan de henna-tekening op handen en voeten. Ik vraag of ik daar een foto van mag maken.

Henna tekening

voor de bruid

Ook de voeten

In Juni krijg ik een mail van mijn nicht uit Australië. Ze wil me zo graag weer eens zien. We hebben de laatste 24 jaar altijd eerst met briefwisseling en later met mails contact gehouden. Met 3 touren in de week ben je al blij dat je even naar Nederland kunt vliegen om je kinderen te zien. Zij heeft met Keno weer eens 1800$ gewonnen. Ze heeft het wel eerder gewonnen, maar dan gaat het in de huishouding en haar man geeft een paar rondjes extra in de pub en dan is het weer weg. Ze wil er nu iets positiefs mee doen. Ze wil een ticket voor mij kopen en dan kom ik 6 weken bij haar, 100 km onder Sydney in Dapto. Daar kun je dus geen "NEE" tegen zeggen, dat zou wel heel erg stom zijn. En dus worden er plannen gemaakt. Uiteindelijk ga ik in het nieuwe jaar dan naar Australië. Een droom die uitkomt.

Daarboven...

De ingang

Dim grot

Naar de diepte

Stalagmieten?

Meer dan 600 jaar!

Druipsteen

In Juli komt de oomzegger van Mehmet Ali en we huren een auto en gaan naar de Dim-grot. We zijn er allemaal nog nooit geweest.
Op 18 Augustus mag ik weer eens met één van onze vroegere chauffeurs mee, Hasan. Als we stoppen bij het theater in Side, schiet er iemand voor de bus langs. Als de voordeur van de bus open gaat, staat daar Semsetin. Ook een chauffeur van het eerste uur. Even een foto maken van die toevallige ontmoeting.

Semsetin & Hasan

Tjerk, Ritske & Alie

Dimçay...

Tepe, panorama

Eind Augustus krijg ik een sms-je van Tjerk. Hij is helemaal met de motor, samen met Ritske en Alie uit Nederland in Alanya aangekomen en ze willen me even ontmoeten bij Floyd. Tjerk laat in Alanya zijn Pan European lekker thuis staan en komt op de Jawa. Ik maak even een plaatje bij het afscheid. Welkom in Turkije! Eind september hebben we een groep van 64 Belgen in Eftelia Resort in Konakli en ze willen met 50 man/vrouw 4 verschillende touren maken. Ze willen wel een Franse gids! De gepensioneerde leraar Frans, die we gevonden hebben, spreekt half Turks/half Frans, dus die verstaan ze niet en dus moet ik er maar mee redden. De tour naar Antalya heb ik nog nooit gedaan, zeker niet naar het oude stadscentrum. Ze willen de Hadrian poort zien. Tja, waar is die. Mehmet Ali loopt voorop en vraagt aan obers hoe we moeten lopen. Ik volg wel. Ik heb op het internet wel op het kaartje gekeken hoe we in de oude stad moeten lopen en that's it. Natuurlijk heb ik wat informatie in mijn kop gezet, dat ik in mijn beste Frans vertel.

Kaleici

Yivli minaret

Hadrian kapisi

Kaleici

Ik heb toch in geen 44 jaar een woord Frans gesproken of het moet zijn, dat mijn dochter jaren terug om zakgeld vroeg als pa het niet mocht horen. Want die kende geen Frans. We hebben het gered. Een bus met 27 en eentje met 31 zitplaatsen en dan elk half uur wisselen. Het waren allemaal mensen tussen de 60 en 80 jaar. Dus half uurtje informatie en dan een half uurtje rust is hun goed bevallen. Druk dagje voor mij, maar geeft wel voldoening. Het waren in ieder geval heel weinig vrije dagen met 9 dagen achtereen op tour. Om de dag met de Belgen op stap en tussendoor mijn normale touren. In Oktober moet ik nog een nieuw paspoort hebben. Ik moet daarvoor of naar Ankara vliegen en daar naar de Nederlandse ambassade. Waar ik nog nooit ben geweest en dus totaal de weg niet weet.

Of ik kan naar Istanbul, naar het Nederlandse consulaat in de wijk Taksim. En dat weet ik wel te vinden. Op 11 Oktober vlieg ik naar Istanbul om half 11 's-avonds, slaap op 3 stoelen in een rustige hoek op het vliegveld. Neem 's-morgens de bus van Havas naar Taksim en ben al om half 9 bij het consulaat. Ben als nummer 2 aan beurt. Dat gaat snel. Dan lekker even shoppen, heb alle tijd want mijn vlucht terug naar Antalya is 's-avonds pas om 5 voor 12. Als ik in Alanya ben moet ik eerst mijn oude paspoort opsturen, om het ongeldig te maken. Dan sturen ze daarna beide terug. Ik verstuur het met verzekerde post, dat ik bericht krijg als het is aangekomen. Ik heb de paspoorten snel terug en 3 weken later krijg ik het briefje pas, door mijzelf ingevuld, dat mijn oude paspoort is aangekomen in Istanbul. Welkom in Turkije.

Ongeluk

Op 15 Oktober heb ik een privé-village-tour, met jong volwassenen met een mentale beperking uit Groningen. Ze willen graag op Jeep-safari. Maar Jeeps zijn gevaarlijk. Maar ze willen zo graag de bergen zien. Die hebben ze niet in Nederland. We rijden de bergen in, stoppen bij een bananen-plantage, waar ik ze over de bananen vertel. Dan naar een nomadentent, gemaakt van geitehaar. We gaan door naar Mahmutseydi, waar een miskee staat van 700 jaar oud. We lunchen bij de Dimçay en dan willen ze graag terug naar het hotel, want het is hun laatste dag en ze willen nog even in zee zwemmen. Wat een heerlijke groep mensen. 31 Oktober krijgen we onderweg van de waterval naar de leershop een aanrijding.

Nomadentent

Taurus gebergte

Mahmutseydi

Ook in Oktober heb ik nog een tour met Semsetin. Als hij bij het laatste hotel naar huis belt om het theewater al vast op te zetten, vertelt hij er bij, dat hij vandaag met mij mee is geweest. Zijn vrouw vraagt gelijk mij uit te nodigen voor het avond eten. Ik heb het al vaak afgeslagen om bij hun langs te komen, ik wil er ook niet onderuit. Ik bel naar kantoor dat ik later kom en dan ga ik met Semo naar huis. Ik vind het een eer bij een Koerdische familie te eten te worden gevraagd. De vloerkleden worden aan elkaar geschoven. Een tafellaken wordt op de vloer gelegd, waar alle gerechten op komen te staan. Wij gaan er met zijn allen omheen zitten. Het brood gaat rond, waar we allemaal een stuk van afbreken. Er is voldoende thee. Zodra mijn tulpglaasje leeg is, wordt het gelijk weer gevuld. Gezellig. Na het eten worden alle ramen open gezet, ik moet met pa nog even een sigaret roken in de kamer, dat mag niet op het balkon. Wat een eer. De beide dochters brengen me naar de bushalte en zwaaien mij uit.

Cruiseschip

Dan begint het te kwakkelen en op 13 november hebben we nog een privétour. We moeten 4 mensen van het cruiseschip in de haven afhalen en ze rondleiden in Alanya. Naar Tepe, met panaorama over Alanya, met het cruiseschip in de haven. Dan naar het kasteel om het van de andere kant te bekijken. Eten bij de Dimçay en langs een supermarkt voor water, want dat is aan boord niet te betalen. Tussen en maaltijden in moeten ze hun eigen drinken betalen. De 's-middags willen ze een VIP-behandeling hebben in de Hamam, het Turkse bad. Even een bezoek aan een internet café om hun mails te checken en dan op tijd terug naar de haven.

De laatste weken van het seizoen doe ik ook de Alanya tour op zaterdag er bij, alleen voor Nederlanders en Duitsers. Dat betekent vissie scoren bij de Dimçay. Lekker forelletje. Kip kan ik bij de fleet krijgen in Alanya, maar een gratis vissie gaat er echt wel in. In totaal maak ik 105 touren. Dik 2000 mensen zijn met mij op tour geweest dit jaar. Dan is einde seizoen. Dan begint de strooptocht naar souvenirs voor de familie in Australië. In December regel ik een toeristenvisum voor Australië.
In december is er nog een Kerstmarkt in de haven. Deze winter geen bezoek aan Nederland.

Kerstmarkt

Naar boven

© 2014 Webdesign by Betty Smit.