Oudejaarsverlichting
Traditioneel huis
Nog zo eentje
2014 |
|
|
|
|
|
Op de rotonde bij het Atatürk monument hebben ze de verlichting weer in de palmen opgehangen. Yilbasi (oudejaar) wordt hier wel gevierd, Kerst niet. Ze hebben zelfs Yilbasi bomen, zoals in de rest van de wereld een kerstboom. Mijn vriendin uit Nederland, Elif, is ook in Alanya. Ze hebben een huis aan de Yaylayolu. We hebben veel contact met elkaar en via WhatsApp maken we afspraken. Ze mag graag wandelen en ik laat haar de winkeltjes zien waar ik mijn spulletjes koop. Ze blijft meestal veilig op de hoofdwegen. Samen gaan we lekker op avontuur. En zo belanden wij op 3 Januari bij een kadowinkel op de 25-meterstraat. Als we tussen de suikerpotjes met dekseltjes staan te sneupen, voel ik de stenen onder mij optillen. Ik kijk de man tegenover mij aan en zeg: deprem. Aardbeving. Hij beaamt dat en Elif vraagt wat is er...ik schiet in de lach...zij had er niks van gevoeld. Op onze omzwervingen via achteraf weggetjes komen we op 4 Januari bij het Atatürk Evi. Atatürk bracht een bezoek aan Alanya in 1935 en was in dit huis uitgenodigd om een lunch te gebruiken. Toegang is gratis. Dus we gaan even kijken. De conservator heeft een zoon in Nederland wonen en is blij dat er deze dag gasten komen. Hij laat ons alles zien en we mogen zelfs achter de touwen om nog meer foto's te maken. Hij kent me inmiddels. |
|
|
|
|
|
Op 9 Januari bezoeken we de Damlatas grot. Is Elif ook nog nooit geweest. Het hotel waar ze meestal vertoefde is er nog geen 500 meter vandaan. Ze komt hier al jaren. Entree is nog steeds 4,50 Turkse Lira. Het equivalent van 1,50 euro. De Lira staat laag deze winter, hij is even op 3 geweest. Dan krijg je 3 lira voor 1 euro. Hij trekt aan en mid Januari is hij nog 2,95. Op 21 Januari is de lira opeens weer 3,004. Tijd om mijn laatste Euro's om te wisselen. |
|
|
Later lopen Elif en ik door de haven als ze me vertelt dat ze nog nooit in een moskee is geweest. Dat gaan we dan even veranderen. We hebben al lange mouwen en jeans aan, dus een hoofddoek om en schoenen uit en we kunnen wel even boven kijken bij de vrouwenafdeling. We ontmoeten er een jonge moeder met 2 kinderen. Haar man is beneden. Het jonge stel woont in Duitsland, maar hij is afkomstig uit Afganistan en zij uit Bangladesh. We spreken af mekaar de volgende dag weer te treffen. Ze nodigen ons uit om samen te gaan eten. Ze moeten wel met de Dolmus terug naar Türkler. Nou dan gaan we eten bij het Dolmus station. Ik vraag eerst wanneer de laatste bus gaat en dan kunnen we ontspannen aan tafel. |
|
Op 14 januari word ik gebeld, om 's-avonds samen met een kennis uit eten te aan. Hij moet nog wel even langs zijn motor, want hij is de laatste keer vergeten de ketting te smeren. We komen in gesprek. Ze zijn bezig een nieuwe motorclub op te richten. Ik heb nog wel een paar ideetjes. Gezellig, weer eens over je passie te kunnen kletsen met iemand die je begrijpt. Mehmet Ali trekt beneden de kabel uit de router en verandert zijn wachtwoord. Ik ben afgesloten van internet. Het weekendje naar Kos valt in het water. Het gaat wel weer lekker..... |
|
|
|
Op vrijdagavond ga ik de winkel van Turkcell binnen, om een andere telefoon uit te zoeken. De oude breng ik naar kantoor. Ik heb alleen Euro's en het wisselkantoor is al dicht. Op zaterdagmorgen eerst Euro's wisselen, dan blijkt, hebben ze nou net die telefoon niet in het depot. Dan ga ik maar verder shoppen. Er is nog een Turkcellwinkel bij het Dolmusstation, daar maar eens vragen of ze wat hebben. Ze hebben maar een paar modellen, maar één ervan is een Nokia Lumia 920. Ook nog een rooie, een hele mooie. Bovendien is er een geschenk bij van een kabelloze oplader. Dan nog maar gelijk verder naar TTNet op de 25-meter straat en mijn eigen internet aanvragen. Het duurt ongeveer 3 dagen voor ik internet heb. Als ik 's-avonds thuis kom wil de telefoon niet laden. Doorverbinden van stroom geeft verlies en daar kan deze telefoon absoluut niet tegen. |
|
Hoor ik de volgende morgen in de shop. In de winkel wil hij wel laden. Dus voortaan meteen in het stopkontakt en niet aan een verlengsnoer. Dan kan ik op de wifi van Turkcell WhatsApp downloaden. Ze vragen om de geboortedatum. Er staat 19 Januari 2014. Ik moet even uitvogelen hoe dat moet en uit de gein drukt de verkoper op OK. Tja, en nou moet ik mijn vader vragen of ik wel op Whats App mag. De verkoper zal op maandagmorgen aan de service vragen wat te doen en dan kom ik tegen het middaguur even langs. Ik loop naar de haven en eet een bordje patat in de Theetuin, met natuurlijk een theetje er bij. Als ik de Theetuin verlaat, zie ik dat Sükran er staat, haar kraaltjes te verkopen. Even begroeten. Dan vertelt ze mij, dat mijn boek bij haar terug is. Na 2 jaar (als het niet meer is) van omzwervingen, is het in Ankara, Izmir, Istanbul en overal geweest. Zij doet namelijk ook Patchwork, maar hier zijn geen boeken. Ik heb haar een boek geleend. Maar zij had het aan de andere vrouwen van hun clubje laten zien en die nicht moest dat zeker ook even bekijken en die buurvrouw ook nog. Had niet verwacht het boek ooit weer terug te zien. Ze nodigt me uit om samen met haar te ontbijten. Dus maandagmorgen om even na half 10 sta ik bij haar voor de deur. Ze doet weer alle moeite. Eitje bakken, Börek opwarmen, kruimelkaas, boter, groene olijven, zelf ingemaakte kleine vijgen, zelf ingemaakte rolletjes van sinaasappelschil, tomaatjes, pruimenjam, dat alles met vers brood erbij. Heerlijk. 's-Middags loop ik even bij de tweedehands zaak binnen. Ze hebben nu vele nieuwe spullen, waaronder electrische kookplaatjes. Lijkt me wel wat. 75 Turkse Lira staat momenteel gelijk aan 25 euro. Dat is een mooi prijsje voor een twee-pittertje en ik kan eitjes bakken of koken. Hoef ik de deur niet iedere dag uit om te eten, alleen om boodschappen te doen. Op dinsdag wordt ik gebeld door TTNet. Ze moeten een kopie van mijn paspoort hebben. Dan zeggen ze er gelijk bij dat het nog 3 of 4 dagen kan duren voor het wordt aangesloten. Ik ga een kaaspide eten bij Ravza. Daar kan ik op Wifi. Ik geef een berichtje door aan Betty op Kos, als ze niks hoort, dan kom ik niet, want dan wacht ik nog op de monteurs van Turk Telekom om mijn internet aan te sluiten. Anders heb ik wel internet en kan ik haar zelf bericht sturen. Doordat ik nu niet op internet kan, zit ik avond aan avond de updates vanaf 2010 bij te werken en klaar te zetten om ze op de server te zetten, zodra het internet is aangesloten. Ik zet dan 2010, 2011, 2012 en 2013 gelijk maar in de geschiedenis. Ik heb 6 GB per maand. Heb onlangs een mail gehad, dat het nu mogelijk moet zijn op de server te komen. Dus meteen ook de Schoolreünie van Jan maar weer opgezocht. Komt alles toch nog goed.
Dan krijg ik op woensdag 22 Januari een telefoontje van TTNet. Ze hebben al iemand op de telefoon aangesloten op nummer 5. Tja, vorig jaar hebben we een nieuwe nummering gekregen. Ik woon volgens de oude dressering in "apartment number nine", maar nu is dat deur 5. Dat moet ik even uitleggen. Dan ga ik er de 23ste maar even langs. Sevinç vertelt me dat ik de volgende dag internet zal krijgen. Afwachten maar. Je word er gewoon flauw van. Het eerste wat je leert als je in Turkije bent, zijn de Turkse 5 minuten. Dat kunnen er gerust 20 zijn. Zien is geloven. Sta ik op de bewuste dag onder de douche, heb ik het telefoontje gemist. Maar zo tegen 10 uur komt er iemand om signaal op de telefoonkabel te krijgen en de router van TTNet aan te sluiten. Het sms-je krijg ik al even na 11 uur. Dat is vlot voor Turkse begrippen. Ik heb lokaal en internet. Geweldig!!! Alleen het doet het niet. Ga eerst maar een wandeling maken om de frustratie kwijt te raken. Eerst maar bij Mercan Kirtasiye langs. Ik haal er iedere 4 weken 3 lootjes. Sayisal, Sans topu en Süper loto. Elk 2 rijtjes cijfers en daar kan ik dan 4 weken mee spelen voor 5 lira per week. Ik heb prijs, eentje van 6,10 TL en de andere 91,50 TL. Dat wordt dan een externe DVD-writer met een beetje er bij, want de mijne in de laptop is naar de eeuwige jachtvelden. 's-Avonds er maar even tussenuit, eten bij een vriend. Laat de boel maar liggen tot morgen en trek de stekker er uit. |
|
© 2014 Webdesign by Betty Smit. |
