|
Naast het motormaatje Hans, waarover papa zometeen zal vertellen, was er ook nog een andere man. Toen hij, deze maand 16 jaar geleden, ons leven als buurman binnen kwam stappen, was dat met een behoorlijke paardestaart. Door de jaren heen is de haarlengte veranderd; maar zijn streken bleven gelijk. Het alleen buurman zijn veranderde in een heel goede vriend. Hans was iemand die graag goedmoedige plaagstootjes uitdeelde, met alleen het doel een reactie uit te lokken, wat hem heel vaak gelukt is. De plaagstootjes bij ons dames waren voornamelijk gericht op de omvang van (uiteraard vrouwelijke) lichaamsdelen, ik denk hierbij onder meer aan bijzettafeltjes; de heren waren alleen stevig gespierd. Hans was een man die een discussie bepaald niet uit de weg ging; juist niet; vaak zwengelde hij die juist aan. Soms liet hij op een gegeven moment weten, dat hij alleen maar advocaat van de duivel had gespeeld en dat hij de dingen die hij gezegd had niet persé geheel of gedeeltelijk had gemeend, hoewel hij daarbij wel het onderste uit de kan had gehaald. Zo’n discussie is nooit zo ver gegaan dat we als vijanden tegenover elkaar kwam te staan; als er een tijdje behoorlijk fel van leer was getrokken, kwam er wel één of andere gevatte opmerking van Hans waarover je niet anders kon dan lachen. Het feminisme en de emancipatie van man en vrouw waren bij tijd en wijle ook onderdeel van een avondje tijdverdrijf. Met Hans kon je ook heel goed van gedachten wisselen over de minder vrolijke dingen in het leven, waarbij in de loop der jaren veel onderwerpen aan de orde zijn gekomen. Hans’ interesse was heel breed; er was bijna geen onderwerp of hij had er wel iets over te zeggen. Hans was altijd goedlachs. Een bedroefde Hans was moeilijker te ontdekken; na het overlijden van zijn zwager heeft hij gezegd, dat hij zijn verdriet daarover het beste kon verwerken door zonder al te veel woorden bezig te zijn in de schuur. Alles wat nu gezegd zou kunnen worden, is niet genoeg om Hans en zijn invloed op zijn omgeving te omschrijven. Je kunt je nu nog niet eens voorstellen wat het betekent dat je hem nooit meer zult zien, horen praten, horen lachen. Hij is So far away En we willen nog graag
One chance, just one breath, just in case there’s just one left, |