Vakantie 2006 in Groot Brittannië.

Zaterdag 29 Juli.
Goed half 1 vertrekken we met de volle bepakking. Eerst tanken, hier in het dorp. Het is 22 graden. Net voor Leeuwarden begint het de regenen. Die bui duurt tot we door de stad heen zijn. Daarna geen druppel water meer gezien. Bij het monument op de afsluitdijk houden we een nicotine-pauze. We zijn ruim op tijd in IJmuiden en gaan eerst even wat drinken. Dan toch maar door de douane. Roel rijdt gelijk om de hele rij motoren heen, naar voren. Daar kunnen we in de schaduw van een trailer staan. We kunnen als derde en vierde motor aan boord. Betekent wel, dat we een dek hoger staan. Dus morgen moet eerst het benedendek leeg, voor wij er af kunnen. Een broodje gegeten aan boord en dan om half 9 naar de film. Na de film nog naar de show gekeken en net na middernacht zoeken we onze hut op.

Zondag 30 Juli.
Het gaat nog redelijk vlot, dat we van boord kunnen en nadat we de douane gepasseerd zijn, zie ik Alex staan met zijn knalgele Daytona. Er op zit, jawel, zijn zoontje Gordon. Ik kan nauwelijks de motor op de standaard zetten, de handschoenen uittrekken en de helm af zetten, of ik wordt door die kleine meteen omhelsd. Alex brengt ons naar zijn huis, waar we net zo uitbundig worden begroet door June en Samantha. De honden herkennen me ook en zijn ook enthousiast. Na de lunch rijden we met Alex naar Kielder Waters, een stuwmeer. Prachtige omgeving en de weg er heen is nog mooier. Over de zeven zusters. Rijd je te hard over een van die zusters, dan kom je vrij van je zadel. Als we terug zijn, komt Mick nog even langs met zijn nieuwe Aprilia. Mick wordt ook uitgenodigd om mee te eten en zo kunnen we gezellig bijkletsen. Alex vraagt ons, of we maandagavond ook mee willen naar een concert van Jimmy Barnes, dat zou betekenen, dat we nog een nachtje moeten blijven.

Maandag 31 Juli.
De dag begint wel aardig, maar al gauw betrekt de lucht en June stelt voor om samen met de kinderen naar de Milennium Bridge te gaan en dan naar het Baltic Exhibition Centre met de auto. We zijn er gauw uitgekeken en voor de lunch rijden we naar Westerhope, naar de Poachers Cottage. Het hangt er vol met Harley-items. Tegen half 3 kan Alex thuis zijn van zijn werk. Hij wil ons graag nog even op een toertje meenemen, maar zodra hij binnen stapt begint het te regenen. Van motorrijden komt dus niets terecht. We gaan naar het concert en ontmoeten daar nog 2 van Alex zijn U-turn MCC-vrienden. Het wordt een latertje, want bij thuiskomst gaan we nog even wat foto's bekijken op de computer, van hun trip afgelopen mei.

Dinsdag 1 Augustus.

Moffat

Het weer lijkt redelijk, op een paar spatjes na. We laden onze spullen op en vertrekken via Haddon en Carlisle naar Moffat. We nemen voornamelijk de A-wegen, om maar lekker op te schieten. Bij het Informatie-buro in Moffat vragen we naar campings in de buurt. Die zijn er, er is eentje bijna om de hoek. We betalen voor 3 nachten vooruit. Dan de tent opzetten, de zooi er in en lekker aan de wandel om een plek te vinden voor het avondeten. We kiezen deze avond voor indisch. We nemen een fles wijn mee met de boodschappen en die spreken we aan in onze tent.

Loodvrij-Diesel

Moffat-Selkirk

MotherwellMCC

Woensdag 2 Augustus.
Roel is het voorrijden beu en ik ga een poging wagen om te verdwalen, dan komen we met de GPS wel weer op de goede plek. Als we tanken zien we dat de diesel hier duurder is dan ongelode benzine. Ik kies voor de weg van Moffat naar Selkirk. Een B-weg, die zo nu en dan verandert in een single-track-road, met passing-places. Vandaar rijd ik richting Peebles. Ik heb vorig jaar hier in de Borders gereden en Roel is verbaasd over de schoonheid van dit landschap. Ik probeer de stad Glasgow te vermijden, maar kom er toch wel heel dicht in de buurt. Roel vraagt me een naam te noemen en via de bypass van Glasgow belanden we in Kilmarnock. Vandaar sla ik de gekste weggetjes weer in. Het plan is om de leden van de Motherwell Motorcycle-club te ontmoeten deze avond. We moeten toch zo langzamerhand die richting op. Met behulp van de GPS vinden we de "Bullfrog", maar het is nog te vroeg. Dus zoeken we een restaurant. Als we na het eten terug rijden naar de "Bullfrog", gaat mijn teller over de 40.000 km heen. Tegen 8 uur verschijnen de eerste leden. We moeten mee naar het zaaltje. Het wordt een gezellig uurtje. De barkeeper wordt er bij gehaald, want we moeten wel met zijn allen op de foto. Bij tienen zijn we terug op de camping. We ontdoen ons van de motorkleren en duiken de slaapzak in. Onder het genot van een kopje wijn praten we nog even na.

Donderdag 3 Augustus.
Vandaag Dumfries and Galloway. Vanmorgen al vroeg wakker geworden doordat het zo licht is en het getsjilp van vogels. Het belooft een mooie dag te worden. Bij Rockcliffe even een pauze voor een bakkie uit de thermosfles, die we iedere dag vullen met kokend water. Op het schiereiland voor Stranraer, bij Kirkcolm gebruiken we onze lunch aan de kant van de weg. Roel rijd op de terugweg voor en bij Newton Stewart slaat hij linksaf richting New Galloway. De Queens Road, een Nationaal park. Precies de wegen, waarvoor we naar Schotland zijn gekomen. In Balmaclellan doen we ons laatste bakkie uit de thermosfles. Dan belanden we al gauw op de doorgaande weg van Stranraer naar Dumfries. Dan zijn we binnen de kortste keren weer op de camping. Daar verkleden we ons en gaan op souvenir-jacht. Ik doe me tegoed aan Haggis, neaps and mash. Een glas Irn Bru er bij. We beginnen vast de boel op te ruimen en in te pakken. De was is droog en kan meteen de zijkoffer in, dat hoef ik morgen niet meer te doen.

Vrijdag 4 Augustus.
Na gisteren hadden we zeker voor vandaag op mooi weer gehoopt, maar het loopt anders. Even na half 6 een hoosbui en zo rond kwart voor zeven begint het te miezeren. Dat wordt creatief zijn, van hoe krijg ik de spullen droog op de motor. Bij Moffat nemen we de Motorway richting Glasgow. Junction 13 gaan we er af in de richting Edinburgh. Het is een A-road, dus je mag er 60 mph (96 km/uur), op de dorpjes na. Zonder omwegen komen we op de camping "Mortonhall" in Edinburgh aan. Bedankt CeesBMW voor de tip. De weg waar de camping aan ligt, loopt parallel met de city-bypass, dus je bent zo de stad uit. Binnen de kortste keren staat de tent en kunnen onze spullen van de motoren. We verkleden ons en gaan met de bus helemaal tot de Ocean Terminal op het eindpunt. (1 pound voor een enkele trip, kan niet schelen hoe ver, 2,30 pound voor een dagticket). De Ocean Terminal is een paradijs voor mensen die van winkelen houden, het is uitverkoop, maar ik heb mijn motor al afgeladen, dus we doen een bakkie met wat er bij. Op de terugweg zitten we bovenin de dubbeldekker en kunnen op deze manier toch heel wat van de stad zien. Heb respect voor de chauffeurs hier in deze chaos.

Zaterdag 5 Augustus.
Truckfest Scotland in Ingliston, vlak bij het vliegveld van Edinburgh. Het zijn niet alleen de trucks die je kunt bewonderen. Er zijn shows met monstertrucks, Jason Smyth, die met zijn motor over zijn truck heen springt en acrobatische toeren uithaalt. Dan de presentatie van de hulptroepen, politie, hulpverlening en brandweer. Plenty te zien en te bekijken. We hebben niet veel kilometers gemaakt maar wel genoten van deze dag. Bij terugkomst op de camping, douchen en verkleden en dan naar het restaurant. We kunnen er niet terecht, volgeboekt. Mischien dat er tegen half 10 een tafeltje vrij is, maar we hebben nu trek. Dan duiken we de campingwinkel maar in, om te kijken of we het op die manier kunnen oplossen. We kopen 2 blikjes kip-kerrie en een blikje nieuwe aardappelen. De boel in een pannetje en opwarmen maar. We hebben franse buren uit Nantes. Ook motorrijders, met zoon en dochter. Heb bewondering dat ze alle spullen mee hebben kunnen nemen op de twee motoren. Mijn Frans is niet optimaal, maar we kunnen toch heel aardig een gesprek voeren.

Zondag 6 Augustus.

Het heeft de afgelopen nacht nogal gewaaid. Ik ben tenminste 3x wakker geworden van een alarm. De hele camping wakker, behalve de eigenaar. Vandaag een route gereden, via Peebles en Jedburg komen we op een gegeven moment op Scott's view. Een prachtig uitzicht. We bezoeken de Whisky-stokerij van Glenkinchie. Heb even aan de 43% genipt. Op zondag wordt er niet gewerkt, dus een rustige rondleiding door de gebouwen. We rijden verder naar Portobello, even bij Norrie en Gill langs, maar ze zijn niet thuis. Dan nog maar een blok om.

Ik sla de gekste weggetjes in en doe mijn T-shirt alle eer aan. We belanden bij een boer op het erf, bij een fabrieksterrein, voor dichte hekken en een andere keer staan we voor het hek van een quarry, een steengroeve. Uiteindelijk staan we weer in Peebles, waar we in Hotel Crown eten. Om half negen zijn we terug. De campingwinkel is gesloten, maar er staat een snack-kar op de camping, waar je van smorgens 7 tot savonds 11 terecht kunt. Dan morgen daar maar een ontbijtje halen.

Maandag 7 Augustus.

Dinsdag 8 Augustus.
Vanmorgen de spullen ingepakt en opgeladen. Vlug een broodje uit de snack-kar en een kop koffie. Zelf geen drukte. We gaan binnendoor naar Inverness. Ik mag wederom voorrijden. Dus weer via de Forth Road Bridge en dan staat Braemar al op de borden. Die volg ik om via de Devil's Elbow te gaan. In Guildtown tanken we. Bij Blairgowry wordt het regenachtig en doen we de "waterproofs" aan. Bij Bridge-of-Cally is het weer droog, maar we rijden gewoon door. Bij ski-centrum Glenshee stoppen we om even wat te eten. De Devil's Elbow is slechts 12%, maar is best leuk om te rijden. De bedoeling is om via Tomintoul te rijden, maar voor de weg staan borden. In het voorbijrijden zie ik dat ze er aan het werk zijn en dat de wachttijd 20 minuten kan bedragen. Bij het parkeerterrein van Balmoral Castle keer ik terug. Dan slaan we de weg naar Tomintoul in. Hier heb je tenminste hellingen van 20%. Ik neem een aanloopje en in de vijfde versnelling, met een gangetje van 100 rijd ik bij de berg op. Eens kijken hoe lang Truusje dit vol houdt. Boven aan gekomen, kijk ik op de teller. Ze heeft geen krimp gegeven en dat met

stoppen we, om Marianne te bellen, dat we nog 30 mijlen verwijderd zijn van een ontmoeting. Ik moet in Inverness in de drukte even zoeken, maar dan rijd ik er ook zo heen. Er volgt een hartelijk welkom. Die avond nemen Ed en Marianne ons mee naar een steakhouse. Daarna drinken we nog wat in de Hootenanny.

Woensdag 9 Augustus.

Vanmorgen eerst even met Ed meegelopen naar de Tesco voor de nodige boodschappen. Daarna met zijn viertjes ontbeten. Het is vanmorgen wat miezerig, maar om half 12 besluiten we toch maar te gaan rijden. Even de Highlands in. Ik ben nog steeds nieuwsgierig waar dat weggetje heen leidt, waar ik vorig jaar ben omgekeerd, vanwege de gravel. Nu rijden we er samen heen, ik weer voorop. We slaan dus af richting Blackfold. De eerste 30 km komen ons 2 auto's tegemoet en we halen een wandelaar in.

Als ik een bocht naar links om kom, zie ik een vos op de weg zitten. Als we naderen, verdwijnt hij in de begroeiing. Op een gegeven moment zie ik in de verte water. Welk Loch zou het zijn? Dan begint de afdaling, er komt bijna geen einde aan. Als ik een laatste bocht neem, staat er slechts de naam Fort William op het bord. Ik moet lachen. We hebben een rondje gereden. Denk, dat we nog geen 20 km van Inverness af zijn. In Drumnadrochit slaan we weer rechts af. Net buiten het stadje tanken we. Dan gaan we wederom de bergen in. We komen op onze omzwervingen bij een waterkrachtcentrale terecht.

Het blijft maar miezeren en uiteindelijk komen we weer uit op de weg naar Drumnadrochit. Op weg naar Inverness komen we langs dat curiosawinkeltje/postkantoortje/koffiehuisje, waar we 2 jaar terug Ed voor het eerst hebben ontmoet. We gaan er even langs, om herinneringen op te halen. Er is veel veranderd. Als we terug komen in Inverness, schijnt de zon. Als ik savonds even op het internet kijk, zie ik dat ik vandaag mijn 25.000ste bezoeker op de website heb gehad.

Donderdag 10 Augustus.
Vanmorgen vroeg hoorde ik de buurman de container bij de weg zetten en dat betekent, dat de motoren uit de steeg moeten om de containers van Ed en Marianne bij de weg te zetten. Daarna eerst even gewacht tot de laatste B&B-gasten waren vertrokken. Dus na elven er pas vandoor gegaan.

Op goed geluk bereiken we dan toch de Falls of Shin. Het zalmseizoen is eigenlijk zo goed als ten einde, maar we hebben er toch een zalm zien springen. Dan gaat onze trip verder naar Ullapool, "the long way". Oftewel de toeristische route. De A839 die later over gaat in de A837 is een single-track road. Het miezert wel zo nu en dan. In Ullapool tanken we en vervolgen onze reis via de A835. Onderweg nog even langs een snackbar. Marianne moet vanavond werken en dus nemen we Ed mee uit eten. Het wordt een chinees buffet bij Jimmy Chung in Unionstreet.

Vrijdag 11 Augustus.
Pas om half 11 vertrekken we richting John o'Groats. We tanken in Wick. Zitten toch een paar verrassende bochten en hellingen in de weg. In Portgower moeten we opeens in de remmen, want de hele weg is bezet door een kudde schapen. Vlug de camera uit de koffer. We maken wat foto's en bekijken wat winkeltjes op John o'Groats, kopen nog wat souvenirs en zien dan, dat het tijd wordt voor de terugreis. Heen en terug is toch zo'n 392 km en we hebben beloofd om 6 uur terug te zijn op de basis. Dan heeft Marianne het avondeten klaar. We krijgen een "Bambi-burger" op ons bord. Herten-gehakt, met nieuwe aardappelen en spercieboontjes.

Zaterdag 12 Augustus.

Pas om half 12 op de motor. We hebben eerst de foto's op een memory-stick gezet, want de beide kaartjes waren al vol. Dus we kunnen maar weer raak foto's maken. De B862 genomen in de richting van Fort Augustus. Deze weg leidt langs de oostkant van Loch Ness. Onderweg steekt er een hertje voor me de weg over. In Fort Augustus doen we een "bakkie" en dan terug via de B861, die dichter tegen het Loch aan ligt. Ik had het niet erg gevonden, als we dezelfde weg terug hadden genomen. Het is hier gewoon adembenemend mooi, zeker nu de paarse gloed van bloeiende heide met de dag steeds feller wordt.

Op de terugweg zie ik Killin op een bord staan. Blijkt Killin Lodge te zijn, want Killin ligt toch een behoorlijk stuk zuidelijker. Toch gaan we de doodlopende weg in en hebben daar absoluut geen spijt van. Wat een mooie vallei, die langs een meer, omgeven door bergen, loopt. Roel rijd nog even een stuk verder, over een weg vergeven met gaten. Ik blijf bij de brug, schiet een paar foto's en geniet van de stilte. In de verte staan een paar tentjes, mogelijk vissers of wandelaars. Dus die 4 mijlen maar weer terug gereden. Dan vervolgen we onze weg. Onderweg staat het bord: Falls of Foyers. Even een foto van de waterval maken.

Zondag 13 Augustus.

We vertrekken uit Inverness. We zitten meteen vast in het verkeer, maar Miep weet een oplossing. We nemen de A86 richting Fort Augustus, langs de westkant van Loch Ness. Onderweg allemaal sleurhutten en plastic-kastelen-op-wielen. De serpentine-weg leent zich niet echt om in te halen, maar als de gelegenheid zich voordoet, dan maken we er wel gebruik van. Dan kunnen we even opschieten. Even stoppen we op de parkeerplaats voor bussen om een foto'tje te maken van Urquheart Castle. Ze zitten nog steeds in de verbouwing.

Glen Coe

Glen Coe

Glen Coe

Fort Augustus, Invermoriston, Fort William-monument, Speanbridge. Dan verder door Glen Coe. Op een layby gestopt om wat plaatjes te schieten. Het is ook zo indrukwekkend, die bergen. Onderweg zijn ze nog steeds bezig met de weg, waar ze vorig jaar ook mee bezig waren, dus oponthoud. Het is zondag en mooi weer, dus plenty motoren op de weg. Nog nooit zo veel verschillende groeten op één dag gezien.

Tyndrum

Inveraray-Luss

Lagganbeg

Dan rijden we door naar Tyndrum, naar de Green Welly Shop. We parkeren op de speciale parkeerplaats voor motoren. Het is er druk. Als de motoren geparkeerd staan, doe ik mijn jas los en hoor ik plotseling: Feanwâlden. Ik draag de trui van de motorclub. Een motorrijdster uit een naburig dorp. In het restaurant drinken we met zijn vieren koffie. John Christie van Inverardran House staat niet in de Whisky-corner, jammer, ik had hem graag even begroet. We vervolgen onze weg richting Oban, want we hopen in de buurt van Inveraray een camping te vinden. Bij de informatie vertellen ze ons dat de camping vol zit en geven ons aanwijzingen waar een camping te vinden. We kiezen voor Luss bij Loch Lomond. Die blijkt ook vol te zitten en worden we verder gestuurd naar de andere kant van het Loch. Tussen Balloch en Drymen staat een bord, dat ons bij de camping Lagganbeg brengt. Voor 12 pound kunnen we de tent voor 1 nacht opzetten. Helaas moeten we terug naar Balloch voor het avondeten. De buurt-super is nog open en dus schaffen we wat broodjes, ham en kaas aan voor het ontbijt. Vandaag prachtig weer gehad. Deze avond lopen we nog even achter de camping langs naar Loch Lomond. We zien de zon nog net onder gaan, aan de andere kant.

Balloch

Loch Lomond

Maandag 14 Augustus.
Acht uur in de morgen, tijd voor het ochtend-ritueel van aankleden en koffie maken. We hebben broodjes voor het ontbijt. Om 10 uur zijn de motoren opgeladen en gaan we op weg. Eerst richting Sterling en dan een single-trackroad op. Ben ik niet zo blij mee op de vroege ochtend, maar "Miep"(de GPS) beslist vandaag onze route. Dan komen we op een nog smallere weg. Dat kan nog een lange dag worden, maar dan staan we op de doorgaande weg naar Glasgow. Dat schiet lekker op. Ze brengt ons netjes in de rij voor de Clyde-tunnel, maar bedenkt zich en stuurt ons door de stad. Elk verkeerslicht moeten we even wachten. Geeft ons de tijd om Glasgow te bekijken. Dan bereiken we de city-bypass, de ringweg en is het nog ongeveer 100 mijl naar Carlisle. Dan stomen we door naar Penrith en richting Kendal. Halverwege slaan we af naar Burnside, rijden door het plaatsje en dan zijn we bijna bij de camping "Windemere". Als de tent staat en alles is afgeladen rijden we naar Windemere om een paar boodschappen te doen voor het ontbijt. We gebruiken het avondeten in het restaurant op de camping, wel zo makkelijk.

Dinsdag 15 Augustus.

Vanmorgen laat opgestaan en we ontbijten met broodjes en koffie. Pas tegen half 12 zitten we op de motor. Het belooft niet het mooiste weer te worden en dus besluiten we naar het "Pencil-museum" te gaan. Het enigste museum dat helemaal gewijd is aan het (kleur)potlood. We rijden in de richting van Windemere, maar bij Ings is het meteen raak. Er staan camera's en dus past een ieder zich aan. Dat blijft zo sukkelen door Windemere, Ambleside, tot voorbij Grasmere. Je mag er 96km/uur en we rijden hooguit 50.

De lokale bevolking zal nu toch aan het werk zijn, dus het moeten wel toeristen zijn. Bovendien zijn er zo veel tegenliggers, dat het niet vertrouwd is om in te halen, laat staan van al de bochten en onoverzichtelijke hellingen. Onderweg er heen hadden we een mijn-museum gezien en dus bekijken we de documentatie die beschikbaar is. Het adres in "Miep" gezet en ze brengt ons naar de lei-mijn van Honister. We kunnen om 3 uur met de rondleiding mee. Pas om 5 uur zijn we terug in het gebouw. We hebben een hele interessante rondleiding gehad door één van de mijngangen. Dan over mooie kronkelige wegen rijden we de 60 km terug naar de camping. Ik wilde persé door de honister-pas, maar Miep is het er niet mee eens, gaat ze maar herberekenen. We hebben er in ieder geval geen spijt van. Aangekomen op de camping, worden we door onze buren aangesproken, ook bikers. Brian en Nick. Na het avondeten nodigen ze ons uit, bij hun in de bar te komen zitten. We blijven tot sluitingstijd.

Woensdag 16 Augustus.

Vanmorgen vanaf de camping de A591 opgereden, meteen 100 km/uur er voor. Bij Ings is het weer raak. Weer tot voorbij Grasmere. Dat zijn ongeveer 10 kilometers langzaam rijdend verkeer. Dan gaan we de bergen in en om kwart voor 10 staan we voor onze eerst helling van 25%. Voor elven hebben we de Wrynose- en Hardknot-pass gehad. De eerste is 25%, de tweede is 30%, met haarspeldbochten en 1310 feet hoog. De rest van de dag kan alleen maar een makkie zijn.

We nemen een nicotine-pauze bij Broughton en gebruiken onze lunch in Coniston. Als we onze weg vervolgen, rijd Roel al weg, met de route in de GPS en ik ervaar een vreemde onbalans in de motor. Alsof mijn voorwiel los is komen te zitten. Ik kan nu eenmaal niet snel rijden om weer bij te komen en dus blijf ik opzettelijk achter. Roel zal het wel in de gaten krijgen en langzamer gaan rijden, dan wel stoppen. In de bochten glijd ik wat weg als ik te snel ga.

Ik kom tenslotte naast Roel te rijden en roep naar hem dat we even moeten stoppen, maar op deze weg is geen plaats. Ik ga voorrijden en Roel ziet al wat er aan de hand is, aan de bolle wangetjes op mijn achterband. In Grasmere is een grote parkeerplaats. Ik rijd hem op. Nergens een plekje, behalve op de gele strepen, waar je dus absoluut niet mag staan. Nood breekt wet zullen we maar zeggen. We zetten de motor op de middenbok. Dan zien we de schade, die ik met mijn achterrem heb veroorzaakt. Het canvas komt er door heen.

We bellen de ANWB-alarmcentrale. Ze waarschuwen de AA-service. Binnen een kwartier staat Malcolm voor onze neus. Hij constateert hetzelfde en we zoeken met behulp van een spuitbus het lekje. Hij kan niet meer gerepareerd worden. Hij belt enkele motorzaken af en pas de vierde heeft een band voor me en er wordt een "recovery-truck" geregeld. Daarmee moeten we wel naar Whitehaven, 40 mijl verderop. We wachten 2 uren in de brandende zon. Ik had zo graag die rit afgemaakt, die CeesBMW ons had doen toekomen, maar het is niet anders. Dan stap ik bij Bill Smith in de truck en kan gewoon ongegeneerd om me heen kijken en van het landschap genieten. Onderweg vertelt Bill me over de bezienswaardigheden, die op de route liggen. Net na Keswick belt hij naar de motorzaak van Dave Milling. Normaal gesproken is Dave om 5 uur gesloten, maar hij blijft op de zaak, zodat mijn motor vannacht binnen kan staan. Morgen om 11 uur is ze wel weer klaar. Dus bij Roel achterop terug naar de camping.

Donderdag 17 Augustus.
Ik heb de wekker gezet om 8 uur, maar mijn mobieltje staat nog op Nederlandse tijd en dus is het nog maar 7 uur. We waren van plan om vandaag naar New Castle te gaan, maar voor 12 uur redden we dat niet, om ons plekje vrij te maken. Roel gaat smorgens eerst maar even overleg plegen met de campingbaas. Hij had al gezien, dat we maar op één motor terug waren gekomen en heeft alle begrip. We moeten de tijd er maar voor nemen. We pakken alles zo ver in en laten het achter in de tent. Kunnen we straks zo opladen en de tent plat gooien. Dus weer bij Roel achterop naar Whitehaven. De Deauville staat al klaar en 89 km verder staan we weer op de camping en laden de boel op. Nog wat drinken en een sanitaire stop en dan vertrekken we om 1 uur richting New Castle. Heb een sms-je terug gestuurd, dat we er om ongeveer 4 uur zijn, dan hoeven we ons niet te haasten. Het adres is ingevoerd in Miep en ze zal ons er feiloos brengen. Dat begint goed, meteen een single-track road, gevolgd door een nog smallere weg, waar echt alleen maar een personenauto op past. Gelukkig treffen we er geen tegenliggers en komen na veel stijgen en dalen toch op een gewone B-weg Dat rijd vlotter.

We rijden via Alston Moor. Op het hoogste punt stoppen we even om een foto te maken en het nicotine-gehalte van mij op peil te brengen. Ik stel voor om de regenoveralls aan te trekken, want de eerste spatjes vallen al op mijn topkoffer. Dan gaan we in de afdaling in de regen en gaan wederom onhoog. Er zitten nog een paar verrassende haarspeld-bochten in, die niet staan aangegeven. Dan komen we over de laatste berg heen en is het weer droog. Dan belanden we op de A69 en zijn we er bijna. Miep stelt ons ook dit keer niet teleur.

Als ik aanbel, doet Gordon open. Een gil van blijdschap en dan weet June meteen dat we zijn aangekomen. We parkeren de motoren in de carport en gooien de spullen er af. Nemen alleen mee naar binnen wat we nodig denken te hebben. De vorige keer hebben we beloofd, dat we mee zouden naar het zwembad als we terug kwamen en dat doen we dan ook. Dan volgt nog een gezellige avond.

Vrijdag 18 Augustus.

Beppe wordt vandaag 103! Het wordt een wat druilerige dag. Er wordt voorgesteld om naar het Discovery museum te gaan, met de kinderen. Als we er zijn, krijgt Alex telefoon, dat hij moet werken. June brengt hem terug naar huis en wij passen op de kinderen. Die avond gaan we naar het Metro-centre en eten bij Wetherspoon. Alex en ik blijven nog even nakletsen, als de anderen al op één oor liggen.

Zaterdag 19 Augustus.

Alex moet vanmorgen eerst werken, maar zo tegen tienen kan hij thuis zijn. We zijn naar de straat met de motorzaken in New Castle gereden om Gordon in het motorpak te zetten. Daarna nog even een toertje naar het buitenstrand, waar Mick en John zich bij ons voegen. Als we terug komen, heeft June een warme hap voor ons klaar. Dan moeten we ook nog snel opladen en wegwezen. Maar zo makkelijk gaat dat niet. Samantha gaat dit keer bij Alex achterop en Gordon gaat met June in de auto mee naar de ferry, om ons uit te zwaaien. Mick is er ook. We konden eigenlijk meteen door de douane, dus een kort, maar wel emotioneel afscheid.

© 2005 Webdesign by Betty Smit.