Forummeeting impressie 30 april 2006

Auteur : dhr.R.Hadee

Na lang wachten en de gemoederen steeds nieuwsgieriger te laten worden, was het dan toch zover: D-Day was genaderd en sommige recruten kregen vandaag onderricht in het berijden van ECHTE motorfietsen(vreemd ?, echte staat er wel erg groot, vindt u ook niet)

Maar voor het zover mocht zijn moest er eerst nog een proef van bekwaamheid afgelegd worden, dit had ik voor een ieder vertaald in de zogenaamde Hunebed-rit. Na het verzamelen bij een zeer bekend Amerikaans Fast Food restaurant, kon de rit aanvangen.

Aangezien sommigen hier al van een kop koffie genoten hadden, besloot ik de stops bij de hunebedden uit te stellen en pas bij het Lancaster monument de gemoederen van koffie en thee zou voorzien( er van uit gaande dat ze dit wel nodig zouden hebben om weer een beetje bij te komen).

Na genoten te hebben van enige typische bij het oud Drentsche Landschap behorende wegen, ging de colonne naar het monument der neergestorte Lancaster in Anreep. Hier werden de recruten voorzien van koffie, thee en Bossche bollen, de bollen waren zonder meer overheerlijk en werden uit de plunjekoffer van Old-strijder getoverd. Deze recruut weet er ook telkens een speciaal tintje aan te geven op een wel zeer onconventionele manier. Tevens toverde Old-strijder een compleet muziekkapel uit de koffers en stond samen met ene JanBMW een eigentijds concert des levens weg te geven, dit was waarschijnlijk om het moreel der recruten weer op te krikken, was er eentje bij die last van trillemientjes had en dat kunnen we in de strijd niet hebben dus, even op de plaats rust dus.

Het uur U naderde, we kwamen steeds dichter bij het circuit, in plaats van links af te slaan op de Europaweg richting circuit, besluit dhr.R.Hadee rechtdoor te gaan, eerst nog even een stukje historie laten zien bij de Horsepowerrun. Gelukkig kon JanBMW nog net om een vluchtheuvel heen, hij was al bijna onderweg richting circuit, op het laatste moment had hij de routewijziging in de smiezen. Door zijn excelente voertuig beheersing en de sublieme rijkwaliteiten van de BMW, kon hij gelukkig weer in de colonne aansluiten.

De motoren van de Horsepowerrun zijn onderverdeeld in groepen qua bouwjaar, te zeggen: Uithoudingsrit voor motoren gebouwd t/m 1915, alsmede een zogenaamde B-klasse voor motorfietsen tot 1920. Het moge hier nog eens nadrukkelijk vermeldt worden: hier zat dus geen Japans spul bij, echt 0,00 Japanners. Alleen echte motorfietsen.

Na de fotoshoot en de reuk organen gekieteld te hebben met dampen van weleer, werd het tijd om richting het Circuit van Drenthe te gaan. Dit ging niet zonder het nodige kabaal onder viaducten, toppunt vond ik zelf eigenlijk wel de tunnel vlak voor het renners kwartier. Jammer dat ik hier alleen maar volgas in de 2e versnelling onder door kan, het gegil van de sirene was echter niet van lucht, tering wat een herrie maakt dit stukje techniek. Nadat de touwtjes ontrafeld waren en een ieder hun herrinnering aan 10-03-2006 hadden ontvangen, werd er eerst nog gekeken naar al die rond racende plastic ridders & ridderessen. Zaten er toch wel genoeg bij die echt niet aan het racen waren, persoonlijk vond ik alleen de Ducati’s charme hebben door hun karakter rustieke geluid en de kracht die ze produceren bij het op schakelen. Dat dit bij de Japanners geen invloed op mij moge hebben is allen reeds duidelijk.

Maar goed, Betty moest op Libby! Voorzichtig een aanvang proberen te maken, maar Madam probeert er toch duidelijk onderuit te komen met allerlei smoezen die kant nog wal raken. Met name de reeds eerder genoemde trillemientjes, Betty duidelijk gemaakt dat Libby ook trilt, dus dat merk je niet en ben je er zo aan gewend. Schoorvoetend werd de helm gemonteerd op het hoofd, nog langzamer werden de handschoenen aan getrokken, uitermate langzaam wandelde mevrouw richting de groene machine.

Besloot zelf maar om de motor te starten, anders zit ze waarschijnlijk toch alleen maar op het knopje van de claxon te drukken, denkend misschien dat dit de startknop is. Libby loopt, vibrerend staat ze te wachten op Betty, nu zal het gebeuren.

Na een laatste uitleg omtrent het mechaniek in het echt, kan er gereden worden, Betty weet hoe het moet, de manuel kent ze inmiddels uit het hoofd.

Nogmaals uitgelegd dat de meeste handelingen met links moeten en niet de voorrem als koppeling gebruiken, want dan sta je stil voordat je überhaupt kan gaan rijden. Het op de juiste manier gebruiken van de voor en na ontsteking, ging waarschijnlijk ook het ene oor in en het andere oor weer uit. Betty was gefixeerd op wegrijden en niet op de daarbij behorende rest handelingen, het zij vergeven.

Mijn hartslag ging omhoog toen Madam weg wilde rijden, de adrenaline schoot door mijn lijf, mijn geliefde Libby in handen van een Honda Devil, hoe haal ik het in mijn hoofd. Stil hoop ik maar dat Libby haar niet afstraft, maar naar het schijnt kent Libby haar een beetje. Betty? Dat is toch die mevrouw die zoveel over me schrijft en helemaal gek van me is? Vooruit dan maar.

Na de eerste mislukte poging(en dat is ook logisch) kwam er beweging in het geheel, ze rijdt!!!!!!!!!! Met mijn vingers gekruist hoop ik wel op een goede afloop, her en der stonden fotografen om dit voor het nageslacht vast te leggen op de gevoelige digitale plaat. Na haar enige keren heen & weer heb zien rijden, komt ze gelukkig terug en doet de motor op een onconventionele manier uit.

Gelukt!!!

Oef! Blij ben ik dat dit weer achter de rug is, maar ook dat Betty het toch geprobeerd heeft. Dhr.JanBMW leek het ook wel wat en ook bij hem ging het natuurlijk ook niet van een leien dakje. Hij is immers de hoogstaande techniek der BMW motorfietsen gewend en als het op echt motorrijden aankomt, weet ook hij nu dat er meer is.

Dit even in het kort mijn impressie, dank aan al degenen die gekomen zijn, prima opkomst(was wel eens anders in het verleden).

Op een geslaagde dag en tot het volgende motorforum treffen.

Rudyhadee.