Door het oog van de naald.

Najaar 1959. 's-0chtends, 4.00 uur.

Mistbanken schoven over de landerijen, de koeien staken met hun ruggen nog net boven de mist uit.
Het leek of ze in een groot meer zwommen met hun ruggen nog net boven het water.
De doordringende mistkou had ze bijeen gedreven om elkaars warmte te zoeken. Toen de boer bij zijn land verscheen om te melken kwam hem dat eigenlijk wel mooi uit. Nu hoefde hij niet het hele land door om ze bijeen te drijven. Na het melken rond zes uur begon hij de volle melkbussen op de wagen te laden die op de weg stond geparkeerd.
Het verkeer begon ook op gang te komen, af en toe passeerde er een auto. Eigenlijk is het wel gevaarlijk die wagen zo onverlicht langs de weg, dus werkte de boer zich flink in het zweet om de wagen zo vlug mogelijk vol te krijgen want hij moest de paarden ook nog inspannen.

Mercedes L 312 uit 1959.

De grote stalen wekker van (ik noem hem maar even voor het gemak Willem), rammelde op het grote bord met centen. Hij deed het altijd als hij vroeg moest beginnen zo, dan wist hij zeker dat hij zich niet versliep. Willem moest die ochtend om zes uur in Zuidwolde lossen en het was toch zeker nog zo'n 2 1/2 uur rijden, vanaf het noord Groningse Uithuizermeeden. Even later denderde de zware truck richting Drenthe.

Berend wreef in zijn ogen en keek daarna op de wekker, het was kwart voor zes, hij zette zijn wekker nooit want hij had een wekker in zijn hoofd die hem nooit liet vallen.
Moeder de vrouw smeerde vlug een paar boterhammen, want ze ontbeten altijd samen.
Het mist zei Grietje, je moet uitkijken.

Berend keek naar de prachtige truck die voor de deur stond, hij zou rustig rijden want het zou toch jammer zijn als de mercedes L 312 zou beschadigen. Grietje had vertrouwen in de stuurmanskunsten van haar man, ze wist wel dat hij een goed doorgewinterde chauffeur was. Hij had zijn sporen wel verdient. Hij had in zijn jonge jaren tenslotte in de barre omstandigheden als uitgezonden militair in Indonesie een enorm stuk ervaring gekregen als trucker en had daar voor hete vuren gestaan.
Een kus en even later begon de zware diesel zijn moeizame werk. Langzaam, om de motor rustig te laten warmlopen stuurde hij de zware wagen met oplegger geladen met vaarskalveren de straat uit.

Net buiten het dorp had de motor een nette bedrijfstemperatuur opgebouwd en voerde Berend de snelheid op, turend door de mist zocht hij zijn weg, deze kende hij natuurlijk op zijn duim, maar afstand schatten in de mist is toch altijd moeilijk.

Eindelijk zat Willem op het laatste stuk naar Zuidwolde, hij had de goede weg gevonden en naderde een melkwagen die op zijn weghelft stond geparkeerd, omdat hij deze door de mist pas laat opmerkte schrok hij nogal en gooide met een ruk het stuur naar links, naar de andere weghelft. Verd. Die stomme boer had geen olielamp aan zijn wagen hangen tijdens het laden. En dat in het donker met mist.

Berend passeerde het gehuchtje Steenbergen, de motor begon al lekker soepel te lopen en hij zou zo over de dam van de waterlossing rijden, daarna kon hij de snelheid meer opvoeren omdat daar geen bomen meer vlak langs de weg staan.
Na de dam ziet hij opeens recht voor zich een paar naderende koplampen op zijn weghelft, links stond een melkwagen vol melkbussen en rechts lag een diepe sloot.
Om een ramp te mijden moest hij bliksemsnel reageren, hij had geen seconde om na te denken, er waren 3 mogelijkheden, een duik in de sloot met tien ton kalveren achter zich, die allen met een enorme dreun tegen het kopschot zouden vliegen waarna de cabine waarschijnlijk geheel in elkaar zal worden gedrukt, frontaal op de tegenligger was ook geen goede optie dus werd er gekozen voor de melkwagen.
De boer die alles zag aankomen sprong achteruit en redde daarmee zijn leven. Een enorme dreun volgde en melkbussen vlogen door de lucht, de melkwagen vloog over de kop en de melk spatte hoog op. Tevens schampte de wagen van willem nog de rechterzijkant van de L 312. Het liep goed af, niemand raakte gewond.

De L 312 moest voor de verzekering op transport naar de verzekeringmaatschappij in Borne, het chassis moest worden gekeurd. Hiervoor werd de cabine achterstevoren geplaatst en de dubbele montering aan de achterzijde verwijderd.
Heel vaag in mijn herinnering ligt me hier nog iets van bij, ik weet dat er iets is gebeurd toen, maar omdat ik nog maar 3 was, weet ik het niet zo goed meer.
Er werd later thuis natuurlijk veel over gesproken.

Het verhaal uit het leven van een trucker, mijn vader.

Deze foto wordt vergroot als je er op klikt.

Moet trouwens nog wel even vermelden, dat bij de truck van mijn vader op de L 312 een eigengebouwde cabine stond. Dat was gedaan omdat mijn vader nog wel eens een nachtje van huis was, en achter de stoelen was dus een smalle bank gemaakt waar hij net op kon liggen.