|
Ik was net een paar dagen in Nederland toen het pakket dat Hanneke had opgestuurd aankwam in Alanya. Het is een week of 10 onderweg geweest. Terug gekomen in Alanya, begint een maand van vrienden bezoeken en eindeloos theetjes drinken en genieten van de middagzon. Ondertussen vorderen de patchwork-projecten 's-avonds. Op 28 maart is er dan eindelijk de eerste tour, meteen op 30 maart en 1 april weer. Dan slaan we 4 april over en gaan gestaag verder op de 8ste en de 11de. Het seizoen is begonnen!
Er staat een update voor de website van de bond en JanBMW heeft foto's gestuurd van de school-reünie, die hij graag online wil zien.
Op 28 Febuari, de dag nadat ik weer terug ben in Alanya, maak ik het gelijk voor elkaar. Heb ik dat maar gehad. Maar ik kan niet op de server komen.
Ook is er werk aan de winkel, hier op kantoor. We hebben kontakt met enkele Poolse dames, die deze zomer ons team komen versterken. Ik zal het kontakt onderhouden tot ze naar Alanya komen.
Op 15 April komt alle vliegverkeer in Europa stil te liggen, door de aswolk afkomstig van een vulkaan-uitbarsting op IJsland.
Toeristen moeten langer in Turkije blijven en niet alleen in Turkije. Over de hele wereld, met bestemming Europa ligt het vliegverkeer enkele dagen plat. Er komt mogelijk een volgende aswolk. Geen aanvoer van nieuwe toeristen, slechte start van het seizoen.
Het aantal toersiten valt tegen. Als we terug komen van tour op 18 Mei, worden we op een strategisch punt opgewacht door Semsetin, een van onze vaste chauffeurs. We lenen zijn auto om de volgende dag onze Poolse dames van het vliegveld in Antalya te halen. Ze landen met bijna 8 uren verschil, dus moeten we de tijd doden. Met de ene dame gaan we uit lunchen, naar "onze" waterval, bezoeken ongedwongen de leerfabriek die we op onze tours bezoeken en worden nog uitgenodigd voor een Turkse avond met diner, voor we wederom naar het vliegveld gaan voor de andere dame. Eerst dan kunnen we huiswaarts en de tour voor de volgende dag klaar maken. Op dinsdag 25 Mei 's-morgens om 5 uur verongelukt er een bus van Pegas met Russische toeristen 20 km voor Antalya. Ik hoor het van een receptionist als ik bij een hotel wacht op een gast. Onderweg naar Antalya zien we hoe de vangrail is gekreukeld. Onder de brug moet de bus nog ondersteboven liggen. Natuurlijk staat er een grote file, maar we weten de verloren tijd toch grotendeels weer in te halen en komen op een nette tijd weer terug in Alanya. Ik bel mijn vader vanaf Aspendos en 's-avonds stuur ik een mailling rond om iedereen te vertellen dat ik niet in die bus zat.
Het laatste weekend van Mei is er het festival. De officiële opening van het toeristenseizoen. Het aantal gasten begint wat aan te trekken en we wachten nog steeds af wat dit seizoen gaat worden.
Op 3 Juli bel ik mijn jongste zoon, om hem te feliciteren met zijn verjaardag. Hij vertelt me dat hij enkele dagen tevoren zijn diploma binnen heeft gekregen. Hij is geslaagd voor het HBO en mag zich ingenieur noemen. Dus een dubbele felicitatie is op zijn plaats.
Op 6 Juli heb ik een touringcar voor mezelf met 37 Europese gasten. Maar dat is éénmalig. De aantallen varieren enorm. Dan weer maar enkelen, dan weer een midi-bus (27 stoelen) vol. Ik ken inmiddels de meeste hotels, waar we geregeld de gasten afhalen. Zo nu en dan ga ik dan ook alleen op pad met de chauffeur. Meestal een chauffeur die de hotels ook feiloos weet te vinden.
Ik kan niet op mijn server komen voor een update. Lastig, maar wie weet of ik nog eens een mogelijkheid vind om de update online te zetten.
Het begint heter te worden. Begin Augustus begint met een hoge luchtvochtigheid, waarbij je 's-nachts je bed uit drijft. Mijn nekharen worden al niet meer droog en dat zal nog wel enige tijd aanhouden. Op 11 Augustus begint de periode van 30 dagen vasten. Overal ter wereld bekend als Ramadan. Hier in Turkije noemt men deze periode: Ramazan. De eerste dagen moet men even in het ritme komen en is men chagrijnig, maar dan begint men aan deze levenswijze te wennen. Maar met die hitte van elke dag boven de 40 graden, moet het een zware opgave zijn. De dagen zijn lang, heet en vochtig. Overdag wordt energie gespaard, door zich rustig te houden. Ze houden het niet lang vol. Met de hoge temperaturen is het onverantwoord om van 's-morgens 3 uur tot 's-avonds 8 uur niet te drinken.
Op 31 Oktober hebben we een klapband. Achter aan de chauffeurs kant. We hebben dubbele montering, dat wel. Maar bij de volgende afslag houden we een korte pauze bij het benzinestation, terwijl een bedrijfje er naast er een andere band onder zet. Zo, we kunnen weer veilig verder. Maar was wel een beste knal. Ik zag meteen in de buitenspiegel, dat het loopvlak er bij hing.
|
